Spaghetti

Toen ik op kot zat in Leuven besloot ik op een middag zelf spaghetti te maken. De andere inwonende studenten waren verschillende jaren ouder dan ik, dus de reputatie van ‘ons dutske’ was snel verdiend. Om voor mezelf te bewijzen dat ik ook echt wel kon koken ging ik op een moment dat er niemand anders in de keuken was aan de slag.

Om helemaal eerlijk te zijn moet ik bekennen dat ik de spaghettisaus van mijn mama in een potje had meegekregen. Daaraan beginnen zou onbegonnen werk zijn, aangezien mijn mama de lekkerste spaghettisaus van de wereld maakt, dus die lat lag voor mij te hoog.

Dan enkel nog water in een kookpot, laten koken, en vervolgens de Cappellini erbij. Verbaasd over hoe vlot alles verliep zette ik me even aan de keukentafel om wat te lezen terwijl ik wachtte tot de pasta gekookt was. Enkele minuten later rook ik een brandgeur. Verschrikt ging ik kijken en zag ik dat de pasta niet verbrand was, zoals ik vermoedde, maar dat hij effectief in brand stond. Ik was niet zo slim geweest om de nog harde spaghettislieren na het zachter worden even om te roeren zodat de pasta in de kookpot zat. De slierten waren schuin rechtop blijven staan, waardoor ze langs de zijkant via een vlam van het gasvuur in brand waren gevlogen.

Vandaag zag ik een filmpje op YouTube waarin een voormalige Miss Amerika sprak over hoe ze het tot die titel geschopt had. Ik was blij te horen dat ze niet minder dan zes keer had deelgenomen aan plaatselijke schoonheidswedstrijden, waarbij ze zes keer verloor. Zes keer.

Tijdens het zien van het filmpje moest ik denken aan de brandende spaghetti, van ongeveer twintig jaar geleden. Na die ene keer had ik kunnen zeggen: ‘Dit kan ik niet. Geen spaghetti voor mij.’ Ik heb sindsdien heb ik echter nog honderden keren spaghetti gemaakt, en elke keer werd hij een beetje beter. Ik ben dan misschien geen Miss Amerika, maar op dit moment heb ik het punt bereikt waarop mijn mama, wanneer ze bij ons spaghetti komt eten zegt: ‘Hij is bijna even lekker als de mijne…’. En dàt, beschouw ik als een compliment.

Drie keer raden wat er vanavond op het menu staat.

Liefs

SmiS