De Ploeterklas (of het verhaal van de Twee Kikkertjes)

In de school van mijn kinderen (die ik in deze blog vanaf nu ‘De Pateekes’ zal noemen), is er De Ploeterklas. Elke week worden leerlingen die wat meer uitdaging nodig hebben uit de klas gehaald om in De Ploeterklas te leren ‘ploeteren’. Ze krijgen moeilijkere oefeningen, moeten projectwerk doen waarbij ze zelfstandig moeten werken etc.

Mijn blog heet niet ‘De Ploeterklas’ omdat ik extra uitdaging nodig heb. Integendeel. Ik beschouw mijn leven als één grote uitdaging omdat ik niks anders lijk te moeten doen dan ploeteren. Soms met succes, vaak zonder.

Mijn vader vertelde me als kind een verhaaltje over de Twee Kikkertjes. Twee kikkertjes waren in een emmer vol melk gevallen en dreigden te verdrinken. Het ene kikkertje was vastberaden om terug uit de emmer te geraken en bleef spartelen. Het andere kikkertje had het moeilijker en wou het opgeven. De ene kikker zei: ‘Blijf spartelen! Als je gewoon blijft spartelen en niet opgeeft geraak je er wel uit!’ Het andere kikkertje bleef spartelen zolang het kon maar al snel lukte het niet meer en begon het te zinken. Het eerste kikkertje bleef spartelen en spartelen en na een hele poos veranderde de melk in een klomp boter, en kon het kikkertje uit de emmer springen.

In eerste instantie vertelde mijn vader het verhaal in een versie waarbij het tweede kikkertje verdronk, maar na elk verhaal vroeg ik: ‘Papa, het eerste kikkertje redt het tweede kikkertje uit de emmer hé? Toch?’ Na een tijdje gaf hij toe en vertelde de mildere versie van het verhaal.

Ik ben niet het eerste kikkertje. Ik ben nog niet zover dat ik uit mezelf geloof dat alles weer goed komt als je maar blijft spartelen. Wel heb ik, en daar mag ik mijn leeftijd dan weer dankbaar voor zijn, al mogen ondervinden dat het blijven spartelen (of moet ik zeggen ploeteren) de moeite waard is. Verder heb ik ook het geluk dat er een ‘eerste kikkertje’ in mijn leven is dat me voortdurend aanmoedigt om verder te ploeteren.

Nu nog uit die emmer geraken…

Liefs
SmiS